خبری

در عصر اینستاگرام، می بینیم که همگی دچار تب عکاسی هستیم. بعضی ها با دوربین دیجیتال و یا موبایل مشغول عکاسی هستند و از آن لذت میبرند حتی اگر هنوز نمی دانید که چگونه عکس های زیبا بگیرید، اما قطعا می توانید عکس های خوب و زیبا را درک کنید. اما برای اینکه شما هم بتوانید عکس های زیبا بگیرید، این مقاله را تا انتها بخوانید تا بتوانید عکس هایی زیبا از زاویه بالا بگیرید.

۱ – قانون یک سوم

این شاید شناخته شده ترین قانون ترکیب بندی در عکاسی باشد. وقتی کادر را تنظیم می کنید، یک شبکه ۳×۳ را تصور کنید و اشیای غالب (یا مواردی را که بیشترین توجه را به سمت خود جلب می کنند) را نزدیک یکی از تقاطع ها یا در بین خطوط قرار دهید. در این مورد، ما گلها را در بین خطوط عمودی سمت راست قرار داده ایم. این کار به تصویر شما تعادل و جذابیت بیشتری نسبت به وقتی می دهد که اشیا را در مرکز یا بسیار نزدیک به حاشیه ها قرار می دهید.

۲ – خطوط راهنما

چشم بیننده را با استفاده از خطوط فرضی یا به اصطلاح “راهنما” که در کادر شما کشیده شده است به سمت کادر جلب کنید. در این تصویر، تخته کار خط راهنما را ایجاد کرده و چشم شما را تشویق می کند که به مرکز کادر نگاه کند. تخته برش دوم و چاقو خط دوم را ایجاد می کند که آن هم چشم را به سمت مرکز کادر می کشاند.

۳ – گروه های سه تایی

نکات زیادی در مورد گروه های سه تایی وجود دارد. این گروه های سه تایی به چشم شما اجازه می دهد تا بدون اینکه تحت فشار باشد به تصویر نگاه کند، و همچنین یک چرخه حرکت در کادر شما ایجاد می کند (مانند نماد بازیافت!)، و چشم شما را به تصویر هدایت می کند. در این تصویر، پاکت خرید و کارت ها دسته های سه تایی را ایجاد می کنند و چشم به راحتی در بین این دسته های سه تایی حرکت می کند.

۴ – اجزای طبیعی

این شماره یک نکته عجیب اما بسیار مفید است. همیشه سعی کنید یک عنصر طبیعی مانند گیاه، دست، غذا و … به عکس خود اضافه کنید. وجود یک عنصر طبیعی به تصویر شما زندگی می بخشد و حس تازگی به عکس می دهد. مانند کاری که این برگ monstera در عکس زیر انجام داده.

۵ – کادر را پر کنید

از نزدیک شدن به سوژه نترسید و بعضی از اشیا را در کادر پخش کنید. بر روی یک جسم خاص فوکوس کنید و بگذارید بقیه اشیایی که در کادر پخش شده اند به فوکوس بر روی جسمس که شما می خواهید فوکوس کنید کمک کند (مانند این کوکتل صورتی خوشمزه). این تکنیک همچنین به صورت ماهرانه ای تازه کار بودن عکاس را پنهان میکند.

۶ – الگوها را بشکنید

مغز ما الگو ها و تکرار را دوست دارد، اما ما هم قانون ششکنی های کوچک در این الگو ها را دوست داریم. دیدن یک عنصر که این قانون ها را شکسته، آن صحنه را هیجان انگیزتر و مهیج تر می کند. به تصویرتان زندگی ببخشید و کمی آنرا بهم بریزید، مانند کاری که ما در این عکس با این برس ریمل انجام دادیم و نظم صحنه را بهم زدیم.

 

منبع: Digicenter

بسیاری از کاربران موبایل و تلفن‌های همراه از مزایای دوربین این وسیله آگاه نیستند و نمی‌دانند دقیقا چگونه می‌توان با آن عکس‌های زیبا خلق کرد. با اینکه شاید دوربین موبایل ساده به‌نظر برسد، اما با برخی تنظیمات و استفاده از وسایل جانبی می‌توان با آن عکس‌های جالبی گرفت. مثلا تصور کنید فقط با یک قطره آب بتوانید عکس ماکرو ثبت کنید.

 

لنز ماکرو

با لنز ماکرو شما می‌توانید از سوژه‌های بسیار ریز و کوچک با جزئیات کامل عکاسی کنید. به‌همین خاطر، برای بهره بردن از این سبک عکاسی پیشنهاد می‌کنیم تا با قرار دادن یک قطره آب روی لنز دوربین موبایل خود، آن را به دوربین ماکرو تبدیل کنید.

لرزش‌گیر دوربین

برای اینکه عکس باکیفیتی بگیرید و لرزش و تکان‌های دست موجب تار شدن عکس نشود، می‌توانید با دو کش پول، موبایل خود را به یک بطری نوشابه وصل کنید تا کاملا ثابت شود. سپس با سلف‌تایمر عکاسی کنید.

عکس خلاقانه

برای این منظور می‌توانید از ایده عکاسی از حیوانات بهره بگیرید. به این صورت که از صورت سگ یا گربه پرتره بگیرید و سپس موبایل که عکس حیوان در آن است را مقابل صورت خود قرار دهید تا مثلا یک چهره نیمی سگ/گربه و انسان داشته باشید.

فیلترهای رنگی

روی لنز دوربین یک نوارچسب بکشید. سپس روی چسب را با ماژیکی به رنگ دلخواه رنگ کنید و از سوژه موردنظرتان عکس بگیرید. در این تصویر از ماژیک‌های آبی و قرمز استفاده شده است. بدون شک این کار از کیفیت و وضوح عکس می‌کاهد اما برای ساخت یک ترکیب خلاقانه و رنگی گزینه جالبی محسوب می‌شود.

عکس گرفتن از بالا

برای عکس گرفتن از بالا می‌توانید تنظیمات دوربین را انجام داده، آن را روی سلف‌تایمر بگذارید. سپس موبایل را با چسب به سقف بچسبانید و عکس بگیرید.

خلاقیت با سوزن و کارت ویزیت

با سوزن روی کارت ویزیت سوراخ ایجاد کنید. آن را روی لنز دوربین موبایل بگذارید و سپس عکس بگیرید.

استفاده از رومیزی یا کاغذ

با استفاده از یک مقوای رنگی یا سفید، یا رومیزی یا پارچه ساده می‌توانید از سوژه موردنظر خود بدون پس‌زمینه‌های آزاردهنده عکس بگیرید.

ساخت لایک‌باکس

همه آنچه نیاز دارید یک جعبه، پارچه نازک، کاغذ سفید و دو عدد لامپ است. لامپ‌ها را درون جعبه بگذارید، قسمت باز جعبه را با پارچه سفید بپوشانید. سپس لامپ‌ها را روشن کرده و عکاسی کنید. هیچ‌کس باور نخواهد کرد با چند هزار تومان یک جعبه نور کاربردی ساخته‌اید.

قانون یک‌سوم

وقتی قصد عکاسی از منظره را دارید، به‌طور ذهنی کادر خود را به سه قسمت افقی تقسیم کنید و سوژه اصلی را در یکی از یک‌سوم‌ها بگذارید.

بهره گرفتن از جاذبه خطوط مورب

خطوط مورب در عکس نشان‌دهنده نوعی حرکت و نیرو هستند و  پرسپکتیو و عمق زیبایی در تصویر ایجاد می‌کنند. بنابراین، دفعه بعدی که قصد داشتید عکاسی کنید، از جاذبه این خطوط بهره بگیرید.

تنظیمات فنی

سرعت شاتر و ایزو دو عامل اصلی در تاریکی و روشنایی عکس هستند. ایزو به اندازه‌گیری حساسیت نوری لنز در دوربین می‌پردازد. هر چه عدد آن کوچک‌تر باشد، حساسیت دوربین به نور کمتر خواهد بود. شما با تغییر تنظیمات این دو عامل می‌توانید در محیط‌هایی که تاریک و کم‌نور هستند، عکس‌های روشن‌تری بگیرید. به‌طور مثال، در فضاهای تاریک بهتر است سرعت شاتر خیلی بالا بشود، تا لرزش دست موجب تاری عکس نشود. یا ایزو را زیاد کنید تا حساسیت نوری زیاد شده و تصویری روشن‌تر داشته باشید.

فوکوس کردن

فوکوس خودکار در دوربین موبایل‌ها با هم فرق دارد. اما با شناخت عملکرد فوکوس دوربین، وقتی آن را روی حالت دستی می‌گذارید، عکس‌های زیباتری نیز خلق خواهید کرد. با فوکوس دستی این شما هستید که تعیین می کنید کدام بخش از تصویر واضح و شفاف دیده شود.

کنترل بالانس نور سفید

با تغییر این قابلیت دوربین می‌توانید کارهای خلاقانه‌ای با عکس‌های خود انجام دهید. به‌طور مثال، بالانس نور سفید را از روی حالت طبیعی برداشته و تصویر را سرد یا خیلی گرم کنید. این به ایده‌ شما بستگی دارد.

استفاده از فیلترهای رنگی

فیلترهای رنگی کمک می‌کنند تا شما عکس‌های فراواقعی بگیرید. برای این منظور فقط کافی است که چند کیسه یا تلق رنگی مقابل لنز دوربین بگیرید و سپس عکاسی کنید.

عدم استفاده از فلاش

نور فلاش رد نوری نازیبایی روی عکس ایجاد می‌کند. به جای آن، ایزوی دوربین و سرعت شاتر را طوری تغییر دهید که در نور کم، بدون فلاش، عکس واضحی بگیرد. ایزو و سرعت شاتر در تاریکی هر چه بالاتر باشند، نور بیشتری به لنز می‌رسد و عکس واضح تر ثبت می‌شود.

عدم استفاده از زوم دوربین

عکاسان حرفه‌ای معتقدند که بهترین زوم برای دوربین پاهای شماست؛ یعنی به جای استفاده از بزرگنمایی دوربین، به سوژه نزدیک شوید و عکس بگیرید. این کار کمک می‌کند تا کادر زیباتری بسته و عکس خلاقانه‌تری ثبت کنید.

کراپ عکس

کراپ کردن عکس کمک می‌کند تا شما منظور اصلی خود از تصویر را نشان دهید.

 

لوازم جانبی عکاسی با گوشی موبایل

 

تبدیل دوربین به پروژکتور هولوگرام

برای این منظور به یک کاور تلقی CD، چاقوی تیز یا کاتر، نوارچسب و کمی صبر نیاز دارید. روی تلق پلاستیکی و شفاف، ۴ ذوزنقه با اندازه برابر برش دهید. در اندازه ۳٫۵×۶×۱ سانتی‌متری. سپس ذوزنقه‌ها را با نوار چسب به هم وصل کنید تا شبیه هرمی شوند که دو انتهای آن باز است. از سر هرم، تلق را روی نمایشگر موبایل بگذارید و تصویر متحرک موردنظرتان را پخش کنید. بعد از چند ثانیه آن تصویر در فضای داخلی هرم منعکس شده و تصویر بسیار جالبی خلق می‌کند.

• همچنین مطالعه این مطلب نیز به شما توصیه می‌شود:

 

منبع: Rooziato

 

من یک عکاس آماتورم و در اوقات فراقتم عکاسی می کنم چون که عکاسی علاقه من است. در اینجا ۱۰ نکته هست که فکر می کنم عکاسی شما را نیز ارتقا خواهد داد. مثل همه چیز، در عکاسی نیز قوانینی وجود دارد اما بعضی وقت ها که این قوانین را می شکنید، عکس های خاص و جذابی خواهید داشت. وقتی این نکات را می خوانید این مساله را نیز به خاطر داشته باشید!

۱۰ نکته ابتدایی برای بهبود عکاسی

۱ – چشم ها مهم هستند. وقتی از انسان ها و یا حیوانات عکاسی می کنید، باید بر روی آنها فوکوس کنید. وقتی ما به عکس ها نگاه می کنیم، چشم های ما فورا به سمت چشم ها کشیده می شود، در نتیجه آنها باید در فوکوس باشند.

۲ – پشت به خورشید بایستید. وقتی که رو به خورشید ایستاده اید عکاسی نکنید مگر اینکه از فلاش و رفلکتور استفاده می کنید و یا بخواهید عکس های سیلوئت بگیرید.

۳ – دوربین باهوش تر از شما نیست ! اگر اغلب عکس های شما صاف و شفاف نیسند به این دلیل است که در نور کم عکاسی می کنید و دوربین از ایزوی بالا برای رفع این مشکل استفاده می کند (دوربین برای عکس های شارپ در ایزوی بالاتر به نور کمتری احتیاج دارد.) از فلاش استفاده کنید یا دوربین را بر روی ایزوی ۲۰۰ که یک تنظیم عمومی مناسب است، تنظیم کنید. نورپردازی از دید انسان و دوربین بسیار متفاوت دیده می شود. چشم ما به درستی با نور کم یا زیاد تطابق پیدا می کند در حالی که دوربین این توانایی را ندارد. دوربین های دیجیتال برای تست نور عالی هستند. قبل از اینکه از افراد عکسبرداری کنید، محل و جهت های مختلف را تست کنید و تاثیر آن را بر روی عکس ها ببینید.

۴ – از ساعات طلایی استفاده کنید. بیشتر عکاس ها این نکته را می دانند (اما ممکن است تازه کارها ندانند) که زیباترین نور برای عکسبرداری نزدیک سپیده دم و غروب است. عکسبرداری در اواسط روز به دلیل سایه های خشن جزو سخت ترین کارهاست. در چنین عکس هایی مناطق خیلی روشن و یا خیلی تاریک خواهید داشت.

۵ – از سه پایه استفاده کنید. سه پایه ترکیب بندی را آسان می کند. اگر نور کم باشد، بدون سه پایه و فلاش عکس ها تار خواهد شد. لرزش دست ها کافیست که عکس های شما را تار کند.

۶ – قانون یک سوم را به خاطر داشته باشید. سعی کنید سوژه را در مرکز کادر قرار ندهید؛ آنرا در یک طرف کادر بگذارید.

۷ – ژست های طبیعی به سوژه بدهید. عکس های به اصطلاح یهویی عکس های مورد علاقه من هستند. من به این نتیجه رسیدم که برای شروع بهتر است اجازه دهیم افراد ژستی بگیرند که با آن راحت هستند. سپس اگر شما هم کمی به آنها راهنمایی بدهید ژست آنها طبیعی تر خواهد بود. اگر سوژه به صورت مستقیم رو به شما نباشد، ترکیب بندی طبیعی تر خواهد بود.

۸ – کادر را پر کنید. به سوژه نزدیک شوید. شما به این همه عناصر گیج کننده دور سوژه احتیاجی ندارید، بنابراین عکس را با سوژه پر کنید.

۹ – بعضی وقت ها عکس ها رنگ پریده می شوند. اگر شما از اشکال یا طرح ها عکس میگیرید، اطراف آنها رنگ پریده دیده می شوند به ویژه اگر این رنگ ها، رنگ های روشن باشند. تبدیل این عکس ها به عکس های سیاه و سفید فوکوس شما را شفاف تر خواهد کرد. البته قبلا شنیده بودم که همیشه عکس های رنگی بگیر زیرا می توانی راحت آنرا به عکس تک رنگ تبدیل کنی. اما اگر از اول عکس های سیاه و سفید بگیرید، تغییر رنگ آن به عکس رنگی کار آسانی نیست.

۱۰ – اول عکس های خوب بگیرید، بعد قانون ها را بشکنید. عکس هایی را بگیرید که می خواهید آنها را چاپ کنید تا به خاطر داشته باشید، بعد مدل های دیگر را امتحان کنید. بهترین عکس ها قوانین را می شکنند. بعضی وقت ها با دیدن نتیجه کار خود، شگفت زده خواهید شد.

 

برای آموزش‌های بیشتر می‌توانید به این لینک مراجعه نمایید.

 

منبع: Digicenter

وقتی به عکاسی از محصولات قدم می گذاریم، بیشتر از آنچه یک فرد بتواند در طول عمر کاری خود یاد بگیرد نکته و فوت و فن وجود دارد. در این مقاله، من به شما مقداری از آنچه در این راه آموخته ام را با استفاده از حداقل امکانات و ابزار آموزش خواهم داد.

شروع به کار

از آنجایی که معتقدم به اندازه کافی مقاله درباره ی «نورپردازی صحنه با چراغ های انباری خانه» در سرتاسر اینترنت وجود دارد، من میخواهم پا را فراتر گذاشته و مستقیما به سراغ فلاش های واقعی بروم. بله، ممکن است این کار با چراغ ها ارزان خانه شم نیز انجام شود و اگر شما موفق به آن شوید من نیز شما را تشویق می کنم ولی در این آموزش من عکاسان تازه کاری را هدف قرار داده ام که بیرون رفته و اولین فلاش خود را خریده اند. هرچند در این آموزش نمی توانید وسایل گران قیمت پیدا کنید. من از وسایل مناسب کم خرج استفاده خواهم کرد. برخی وسایل اختیاری هستند که من در مقاله ذکر خواهم کرد.

سوژه ی ما سه عدد ساعت خواهد بود. چرا؟ چون جواهرات عموما برای عکاسی کمی گول زننده و جذاب اند. جواهرات درخشان و فلزهای براق، نور را در کل محیط بازتاب و پخش می کنند. به علاوه اغلب مردم ساعت و جواهراتی در گوشه کنار خانه شان دارند، پس می توانید از این عکاسی در خانه لذت ببرید.

الهام یا تقلید خالص ترین نوع آموزش

اولین توصیه من این است که یک مجله لباس یا مد (یا وب سایت) را باز کنید و یک عکس شایسته الهام گرفتن پیدا کنید. قطعا هیچ چیز اشتباهی در الهام گرفتن از دیگران یا از تبلیغات موفق مخصوصا وقتی در حال آموختن هستید وجود ندارد. تقلید کردن موفق از یک عکس بسیار سخت تر از آن چیزی است که فکر می کنید اما در این راه چیزهای زیادی می آموزید. شخصا ترجیح می دهم الهام را در یک مجله پرینت شده پیدا کنم چرا که می توانم آن را از مجله پاره کرده و در محل کارم به عنوان یک یاد آور که باید این کار را انجام دهم بچسبانم.

محیط همه چیز است

برای این عکس خاص من یک نمای چوبی تاریک مدرن می خواهم. یادم آمد که یک میز کوچک ارزان حدود یک هفته پیش در یک فروشگاه دیده ام، پس تصمیم گرفتم دوباره به آنجا برگردم تا ببینم چه چیزی پیدا می کنم. مطمئنا من دوباره یک میز مناسب پیدا کردم که برای این ماموریت عالی بود.

دو ساعت بعد من دو میز داشتم. شما ممکن است با خودتان بگویید: «اون دو تا میز برای یک آموزش عکاسی خریده؟» قطعا! آنها هر کدام ۱۹ دلار بودند که این بسیار ارزان تر از هر پرده ی صحنه ای است که من تا کنون برای عکاسی خریده ام. و من همیشه به دنبال اشیائی هستم که می توانند برای ساخت یک محیط خوب برای عکاسی محصولات به کار بیایند و مطمئنم اینها دوباره استفاده می شوند.

نورپردازی همه چیز است

شاید این جمله را هزاران بار شنیده باشید ولی واقعا نورپردازی همه چیز است – مهم نیست از چه عکس می گیرید. یکی از راه های مورد علاقه من برای بازی با نور این است که شکل هایی را در یک مقوا می برم و با تاباندن فلاش به آن می بینم که چه الگویی ایجاد می شود. برای این عکاسی خاص، من می خواهم که سایه های بلند ایجاد کنم و کمی نور را پخش کنم که بر روی چوب تیره بسیار خوب به نظر می رسد. پس به سادگی مربع های کوچکی را بر یک خط صاف در مقوا ایجاد می کنم.

برای تست آن، من یک فلاش پر نور را به پشت سوراخ های مربعی تاباندم. من با هر دو زاویه فلاش و مقوا بازی کردم تا از شکل سایه ها و روشنایی ها راضی شدم. این خیلی مهم است که هر نور را بدون استفاده از هیچ یک از دیگر فلاش ها امتحان کنید. این کاری است که من اخیرا یاد گرفته ام که به جای اینکه همه چیز را یک مرتبه نور دهی کنم و سعی به اندازه گیری و تنظیم همه فلاش ها با هم کنم، انجام دهم. این خیلی آسان تر است که هر نور را تک تک اندازه گیری و تنظیم کنید و بعد اندازه گیری نهایی را وقتی همه چیز در محل قرار گرفت انجام دهید.

مورد بعدی، نور اصلی من بود که سمت راست دوربینم قرار دادم. من از فلاش B1600 با بشقاب و یک توری زیبا استفاده کردم ولی اکثر قدرت این فلاش کاملا بی استفاده ماند. شما می توانید به راحتی از فلاشی با قدرت کمتر استفاده کنید. اگر از توری (grid) استفاده نکنید شبیه این است که از یک نور نقطه ای استفاده می کنید که نور را مستقیما بدون اینکه هیچ بخشی از نور هدر رود به سمت سوژه می تاباند. پس برای این کار نیست که من از فلاش استفاده می کنم. برخلاف چیزی که ممکن است فکر کنید یک توری باعث نور خشن و مستقیم نمی شود اگر چه نور را متمرکز تر کند. در واقع توری، نور پراکنده و عالی، بسیار شبیه یک سافت باکس (softbox) می سازد. من استفاده از توری را در هر نوع عکاسی گسترش داده ام چرا که استفاده و سرپا کردن آن بسیار سریع تر از سافت باکس است. شما به راحتی می توانید توری را به فلاش یا بشقابی (dish) زیبا متصل کنید. برخلاف سافت باکس که قاب یا وسایلی برای سرهم کردن آن وجود ندارد.

راه اندازی

دو فلاش؛ یکی به سمت مقوای سوراخ شده و دیگری سمت راست دوربین به عنوان نور اصلی. من از یک گوبو (یعنی یک پوستر یا برگه یا هر چیزی که از برخورد مستقیم نور به سوژه جلوگیری می کند.) برای سد کردن بخشی از نور تابیده شده توسط فلاش اصلی استفاده کرده ام تا سایه های بیشتری به صحنه اضافه شود. دوربین من دقیقا بالای ساعت ها بود و مستقیم به سمت پایین عکاسی می کرد. سه پایه من حالتی افقی دارد که اجازه می دهد به موازات زمین عکاسی کنید.

همان طور که می بینید، من سوراخ هایی مربعی در مقوا ایجاد کرده ام که فلاش عقبی به آن می تابد. به همین سادگی برای ایجاد هایلایت های ناهموار ولی مستقیم بر روی سوژه اصلی مناسب است.

اینجا من در حال تست اشکال و جهت نور عبوری از مقوا هستم.

برای برق فلاش از یک تامین کننده نیروی Vagabond II استفاده کردم. از آنجایی که این یک عکاسی در محل (location shoot) نیست، استفاده از یک واحد تامین نیرو کاملا اختیاری است. به عنوان یک نکته، واحدهای نیرو معمولا دستگاه های سنگینی هستند که به عنوان یک وزنه تثبیت، وقتی به سه پایه فلاش متصل اند عمل می کنند. همچنین به وضوح می توانید فلاش اصلی من را به همراه بشقاب و توری در این تصویر ببینید.

برای اینکه ساعت ها را در حالت ایستاده نگه دارم، من از سیمی که از جالباسی بریده بودم استفاده کردم. من عموما از نوار های فلزی استفاده می کنم ولی چون چیز مناسبی پیدا نکردم مجبور شدم دست به خلاقیت بزنم و خودم بسازم.

وسیله دلخواه دیگری که می توانید استفاده کنید یک ریموت کنترل برای هدایت فلاش هاست. من از RadioPoppers استفاده می کنم. وسیله ای که در تصویر می بینید همه ی قطعات وسیله بی سیم من است. RadioPoppers بدون هیچ تاخیر و به خوبی کار کرد.

زمان نمایش

ضریب f مورد نظر من در این عکاسی بین f/11 تا f/16 بود. من عمق میدان کافی می خواستم که هم ساعت ها و هم بافت میز ثبت شود. اگر شما یک نورسنج دارید، می توانید سریع تر به تنظیم نوردهی درست برسید. اگر شما نورسنج ندارید، می توانید به سادگی هر فلاش را بتابانید و امتحان کنید و هیستوگرام دوربینتان را چک کنید تا نوردهی مناسب را پیدا کنید و این کار را ادامه دهید تا از نتیجه راضی شوید.

با یک نورسنج می توانید ضریب f و ایزو دلخواهتان را تنظیم کنید و نورها را چنان تنظیم کنید تا این اعداد به دست بیایند. من این ها را بر روی f/13، ISO 100 و ۱/۵۰s تنظیم کردم. سرعت شاتر از آنجایی که ما از سه پایه و یک کنترل استفاده می کنیم که باعث می شود لرزش و حرکت دست ما به دوربین منتقل نشود، کمتر اهمیت دارد. اگر ریموت کنترل ندارید کافی است دوربین را روی زمان سنج خودکار آن تنظیم کنید تا از لرزش دستتان هنگام فشردن دکمه شاتر جلوگیری شود.

من چیزی بین ۵۰ تا ۶۰ عکس گرفتم. من هر چیزی که مربوط به ساعت ها بود را تنظیم کردم، نور اصلی و پشتی، مقوا و گوبو، تا اینکه از عکس راضی شدم. این نوع عکاسی همیشه با آزمون و خطا همراه خواهد بود تا عکسی را که دوست دارید به دست آید.

هیچ چیز همیشه عالی نیست

من همه چیز را با اسپری و پارچه تا جایی که ممکن بود تمیز کرده و سپس این عکس را گرفتم.

وقتی به اندازه من عکاسی محصولات انجام دهید به راحتی این حقیقت را می آموزید که: محصولات به ندرت بی عیب هستند. منظورم این است که محصولات، مهم نیست تازه از جعبه بیرون آورده شده باشند یا نه، تقریبا همیشه نقص یا اشکالاتی جزئی دارند که در عکس ها به چشم می آیند. وقتی با اشیاء کوچک کار می کنید، مثل جواهرات، مشکل بزرگتر می شود چرا که محصول در اندازه ای بسیار بزرگتر به نمایش گذاشته خواهد شد نسبت به اینکه آنرا در دستانتان ببینید.وقتی شما محصول کوچکی را با استفاده از یک ذره بین از نزدیک می بینید، شما هر نوعی از نقص را در آن مشاهده خواهید کرد.

بیایید با عکس اصلی شروع کنیم که تنظیمات اپرچر (Aperture) به آن اعمال شده است. یکی از تنظیمات ابتدایی که من در قسمت اپرچر اعمال کردم اندکی کم رنگ کردن (desaturation) عکس بود. این کاملا یک انتخاب شخصی بود، من فکر می کردم ساعت ها اگر کمی کمرنگتر شوند با هم تناسب بهتری پیدا می کنند.

عکس بالا تنظیمات اپرچر من را نشان می دهد. شما می توانید این تنظیمات را در Lightroom یا Camera RAW یا هر نرم افزار دیگری که استفاده می کنید پیدا کنید.

بدیهی است که این نیاز به کار دارد. اولین قدم های من تمیز کردن عکس بود. اصولا من از ترکیبی از قلموی mark recovering و ابزار counterpart برای تمیز کردن لکه ها، گرد و غبار و دیگر نقص های کوچک استفاده می کنم. خاطر نشان کنم این یک آموزش استفاده از فوتوشاپ نیست، پس من فرض می کنم شما در مورد آن اطلاعات دارید.

مرحله بعد اصلاح مشکلات خود محصولات است. برای مثال در ساعت مشکی رنگ می بینید که بخش هایی از صفحه نمایش، اعداد را به درستی نشان نمی دهد. برای اصلاح آن، من به سادگی بخشی از یکی از عددها که به خوبی نمایان بود را کپی کرده، چرخاندم تا به درستی با بخش معیوب هم راستا شود و سپس به صورت دستی آنرا با ترکیب ابزار counterpart و قلموهای فوتوشاپ ویرایش کردم تا خوب به نظر برسد. همچنین برخی بازتاب های بد را – که گاهی اصلاح این بازتاب ها در مرحله ویرایش راحت تر از جلوگیری از ایجاد آن هاست – اصلاح کردم. من می توانستم بیشتر پیش روم ولی هدف اینجا ساخت عکسی قابل ارائه از محصولات است.

عکس اصلاح شده.

یک قدم به عقب

در آخر، من دوست داشتم ساعت ها را کمی کمرنگ تر داشته باشم در حالی که می خواستم به سطح چوب کمی رنگ دهم. من یک لایه تنظیم hue/saturation اضافه کردم و سپس با استفاده از ابزار قلمو خط هایی اطراف ساعت ها کشیدم تا بتوانم ماسکی ایجاد کنم که ساعت ها را خارج از تنظیمات hue/saturation نگه دارد. با افزودن superfluity (اشباع رنگ) من توانستم اندکی رنگ قرمز به سطح چوب اضافه کنم.

من فکر می کنم با این سطح چوب اشباع شده، عکس عالی به نظر می رسد.

جمع بندی

امیدوارم توانسته باشم الگویی برای شروع عکاسی محصولات برای شما ایجاد کرده باشم. من فکر می کنم مهم ترین بخش های این درس این ها هستند:

• از تبلیغاتی که برایتان جذاب است الگو بگیرید.
• فقط بر روی محصولات تمرکز نکنید، محیطی که برای محصولات ایجاد می کنید به اهمیت آنها هستند. من عاشق این هستم که مواد عجیب و غریب، چرم، چوب و مواد ترکیبی برای خلق پس زمینه ی محصولاتم پیدا کنم.
• نورپردازی همه چیز است. بله، دوباره این را می گویم. نترسید که بخش زیادی از یک روز را به این اختصاص دهید که با نور ها بازی کنید. این چیزی است که باعث تعیین رنگ ها، وضوح و نمای کلی محصول شما می شود. نور واقعا سلطان عکاسی است، شروع به شناختن آن کنید.
• اشیائی که با چشم به نظر عالی می رسند لزوما در عکس نیز عالی نیستند. آماده باشید که زمان زیادی صرف اصلاح عیب ها و اشکالات آن در حین عکاسی و بعد از آن کنید. محصول بی عیبی وجود ندارد… حداقل من تا کنون ندیده ام!
• بالاخره، تنها از آن لذت ببرید! از زمانی که من این کار را می کنم، همچنان به دنبال حل کردن معمای نورپردازی هستم، یا اینکه بفهمم چه وسایلی برای عکاسی از یک محصول خاص عالی عمل خواهند کرد.

منبع: Lenzak

فیلترهای لنز شیشه های شفاف یا نیمه شفاف یا قطعه های ژلاتینی هستند که جلوی لنز نصب می شوند. آنها از لنز دوربین محافظت می کنند، علاوه بر آن خصوصیات نور عبوری را تغییر داده و یا افکت های ویژه و رنگ های خاص به عکس می دهند. آنها دو نوع اساسی دارند: فیلتر های پیچی – فیلتر های کشویی.

 

فیلترهای پیچی

فیلترهای پیچی مستقیما بر سر لنز قرار می گیرند و روی لنز پیچیده می شوند. هر فیلتر پیچی یک قطر خاص دارد پس برای لنز های مختلفی (که قطر آنها متفاوت باشد) که دارید، به فیلتر های مختلفی نیاز خواهید داشت. فیلترهای پیچی ایده آل هستند و تعویض فیلترهای پولاریزه و UV را راحت می کنند.

 

فیلترهای کشویی

برای استفاده از فیلترهای کشویی، یک نگه دارنده فیلتر بر روی لنز نصب می شود و فیلتر ها داخل نگه دارنده گذاشته می شوند. نگه دارنده ها معمولا حلقه های قابل تعویض دارند پس برای استفاده روی لنزهایی با قطر متفاوت مناسب خواهند بود. نگه دارنده ها معمولا سه یا چهار شیار دارند که شما بتوانید بیشتر از یک فیلتر روی آن ها قرار دهید. مزیت فیلتر های کشویی این است که شما می توانید فیلتر های مناسب را به سرعت کم یا زیاد کنید و فیلتر های بزرگتر روی لنز های کوچکتر نیز به راحتی قرار می گیرند.

 

فیلتر UV

فیلترهای فرابنفش، فیلتر های شفافی هستند که عبور نور فرابنفش را سد می کنند تا حالت مه گونه ای که در برخی عکاسی های طول روز ایجاد می شود را کاهش دهند. فیلتر های UV بر روی نور مرئی عبوری تاثیری نخواهند داشت پس بهترین محافظ لنز شما هستند و روی نوردهی (اکسپوژر) تاثیر نمی گذارند. برخی فیلتر های UV قوی در از بین بردن حالت مه گونه جو و کاهش دادن حاشیه های بنفشی که در برخی عکس ها به وجود می آید بسیار موثر هستند. حاشیه ی بنفش (purple fringing) یک شبح بنفش رنگ است که گاهی روی لبه های سوژه ای که در فوکوس نیست خواهید دید.

 

فیلتر پولاریزه

فیلتر پولاریزه (پولارایزر) می تواند روشنایی بیش از حد آسمان را تاریک کند تا تضاد بین آسمان و ابرها نمایان تر شود. مانند فیلتر UV، فیلتر پولارایزر حالت مه گونه را کاهش می دهد، همچنین نور بازتابی خورشید را نیز کاهش خواهد داد. عمومی ترین کارکرد این فیلتر حذف بازتاب نور از آب و شیشه است. وقتی فیلتر به درستی زاویه دار یا چرخانده شود، مانع بازتاب نور از یک پنجره شیشه ای یا آب خواهد شد. به صورت عملی تجربه کنید تا مطمئن شوید. دو نوع از این فیلتر وجود دارد: خطی و دایره ای.

 

فیلتر تعادل رنگ

همان طور که می دانید نور مرئی از طیفی از رنگ ها تشکیل شده است. اما در عکاسی مجبورید که تعادل رنگ سفید (white balance) دوربین را یا برای ثبت صحیح رنگ آبی نور روز یا نارنجی متمایل به قرمز نور تنگستن تنظیم کنید (یا موارد دیگر مثل نور فلورسنت). فیلتر های تعادل رنگ برای تصحیح رنگ نوری که در عکس متفاوت ثبت می شود به کار می آیند ( به طور مثال نور روز سردتر است و به نظر آبی می رسد در حالی که نور لامپ تنگستن گرمتر است و نارنجی مایل به قرمز به نظر می رسد). فیلتر ۸۵B (گرم کننده/نارنجی) و ۸۰A (فیلتر سرد کننده/ آبی) دو فیلتر استاندارد برای تصحیح رنگ نور (که در عکس ثبت می شود) هستند. فیلتر ۸۵B شما را قادر می سازد تا در نور روز در حالی که تعادل رنگ سفید دوربین روی تنگستن تنظیم شده است، عکاسی کنید. بدون این فیلتر عکس شما یک قالب کلی آبی رنگ خواهد داشت. فیلتر ۸۰A شما را قادر می سازد تا زیر نور تنگستن با تعادل رنگ سفید که روی نور روز تنظیم شده عکاسی کنید. بدون این فیلتر، عکس شما به طور غیر عادی گرم/نارنجی مایل به قرمز خواهد بود. این روزها اینگونه فیلتر ها از رونق افتاده اند چراکه اصلاح رنگ عکس به راحتی با نرم افزارهای پردازش تصویر مثل فوتوشاپ قابل انجام است. برخی عکاسان برای ایجاد جلوه های هنری از این فیلتر ها استفاده می کنند.

 

فیلتر کاهنده نور

فیلتر کاهنده نور (ND) نور ورودی به لنز را به طور یکنواختی کاهش می دهد. فیلتر ND در مواقعی که تضاد بین سایه ها و هایلایت ها آنقدر زیاد است که کیفیت عکس کاهش میابد، کاربرد دارد. همچنین این فیلتر شما را قادر می سازد تا یک ماتی حرکت (motion blur) بیشتر و همچنین جزئیات عکس زیاد تری ثبت کنید. یعنی به شما این امکان را می دهد تا سرعت شاتر های کمتر یا گشودگی دیافراگم بیشتری انتخاب کنید. متغیری در این فیلتر وجود داشته که ND تدریجی نام دارد. این متغیر کاهش نور ورودی را به صورت تدریجی از ۰ تا ۱۰۰ درصد در طول فیلتر تغییر می دهد. این فیلتر برای عکسبرداری از منظره ها و دریا پیشنهاد می شود چرا که می توانید روشنایی آسمان را در حالی که روشنایی زمین یا دریا را تقریبا بدون تغییر نگه می دارید، کاهش دهید.

 

فیلتر مات کننده ملایم

فیلتر مات کننده ملایم (SF) شارپ بودن یا وضوح عکس را کاهش می دهد اما نه اینقدر زیاد که قابل توجه باشد. این فیلتر ها برای عکاسی کلوزآپ از چهره مردم مناسب است. به کمک اندکی پخش کنندگی، قسمت هایی از پوست با شرایط نامناسب با قسمت های سالم پوست ترکیب می شود که در کل پوست را بهتر نشان خواهد داد. به خاطر داشته باشید که از این فیلتر برای عکاسی منظره و آثار تاریخی نیز می توانید استفاده کنید.

 

فیلتر هایی برای عکاسی سیاه و سفید

فیلترهای خاصی برای عکاسی سیاه و سفید وجود دارند که یک طیف خاص از نور مرئی را سد می کنند که در نتیجه نمای تک رنگ عکس بهبود میابد. فیلتر های قرمز، نارنجی، زرد، سبز و آبی برای عکاسی سیاه و سفید موجودند. برای مثال، فیلتر قرمز ۲۵، نور قرمز را سد می کند و نور آبی را افزایش می دهد که به شما آسمانی عمیق می دهد. شاید یک آسمان شوم! فیلتر سبز آسمان را تاریک می کند و شاخه و برگ های سبز را روشن تر می کند تا نسبت به آسمان نمایان تر شوند (مناسب برای عکاسی از درخت). یک ایده خوب این است که این فیلتر ها را به همراه تنظیم سیاه و سفید دوربین (BW setting) امتحان کنید تا اینکه در حالت رنگی عکس بگیرید و بعدا در نرم افزار ویرایش تصویر آن را به سیاه و سفید تبدیل کنید.

 

جمع بندی

فیلترهای عکاسی به عکس های شما جلوه داده و حال و هوای آن ها را تغییر می دهند. شما می توانید جلوه های مشابهی را با امکانات وسیع فوتوشاپ (یا نرم افزار های ویرایش تصویر دیگر) به عکستان بدهید. اما هنگام استفاده از فیلتر می توانید فورا تغییر را درون نمایاب دوربین خود لمس کنید. تاثیرات این فیلترها در حالت عکاسی سیاه و سفید بیشتر قابل ملاحظه بوده و تاثیرات دراماتیک تری روی عکس می گذارند. به عنوان ابزار هر عکاس، تمرین و تجربه کلید گسترش توانایی های ذهن خلاق شماست.

 

منبع: Lenzak

عکاسی ماه می تواند یکی از جالب ترین و در عین حال عصبانی کننده ترین پروژه ها برای انجام باشد. شما حتما عکس های زیبای روی تقویم ها، پوستر های دیواری و روی وب را دیده اید. ماه کامل در حال پرواز بر روی منظره ای خارق العاده. گرچه برخی از آنها با فوتوشاپ روی هم قرار گرفته اند ولی اکثر آنها واقعی هستند. اگر شما علاقه پیدا کرده اید که خودتان از ماه عکس بگیرید و به دنبال کمی کمک برای شروع کار هستید، این مقاله کمی رازهای عکاسی از ماه را روشن می کند و کمک می کند تلاشتان را آغاز کنید.

 

فازهای ماه

دانستن فازهای ماه برای اینکه بفهمید از چه عکس می گیرید کاملا مهم است. این بخش ممکن است برای برخی ابتدایی باشد ولی من می خواهم مطمئن شوم که اصول اولیه پوشش داده شده است. به طور خلاصه، ماه بر اساس مکانش بر روی مدار خود در مقایسه با مکان خورشید، در بین فازهای خود جابجا می گردد. نموداری که بر روی سایت Moon Connection قرار دارد بهترین چیز برای ماست که ببینیم ماه بر روی نقاط مختلف مدار خود چگونه ظاهر می شود.

 

زمان بندی همه چیز است

جای بسی خوشحالی برای شما دارد که برنامه ماه کاملا منظم است. و این برنامه بر روی اینترنت به راحتی در دسترس است. پیشنهاد می کنم ابتدا یک ماه آن را فقط مشاهده کنید تا کاملا با آن خو بگیرید. از همان سایت های اینترنتی استفاده کنید تا یاد بگیرید ماه دقیقا در چه فازی قرار دارد. سپس با ابزاری مانند Time and Date بفهمید ماه چه زمانی از روز در جایی از زمین که شما بر روی آن قرار دارید طلوع و غروب می کند. مسلح شدن به این اطلاعات که ماه در چه فازی قرار دارد و کی طلوع و غروب خواهد کرد شما را قادر می کند که در مورد عکاسی از ماه برنامه ریزی کنید.

 

برای شروع

بیایید با یکی از مشهورترین فازهای ماه شروع کنیم. ماه کامل برای هزاران سال بشر را مسحور کرده است. چه بهتر که این ماه را عکاسی کنیم. اگر شما تا کنون از ماه کامل وقتی در زمانی حدود اواسط شب دقیقا بالای سرتان قرار گرفته بدون استفاده از یک لنز زوم عکاسی کرده باشید احتمالا از نتیجه نا امید شده اید. دلیل اینجاست که وقتی چشم ما می تواند یک تطبیق فوق العاده بین تضاد نور زیاد ماه و تاریکی اطراف آن انجام دهد، دوربین ما به شدت محدود تر است.

برای انسان ها ماه به نظر اینقدر ها نورانی نمی رسد. ولی به آن فکر کنید؛ آن بالا یک کره بزرگ وجود دارد که کاملا با غباری خاکستری پوشیده شده و مقدار زیادی از نور خورشید را بازتاب می کند. پس نور زیادی است که باعث می شود وقتی دوربین ما برای جبران تاریکی اطراف آن نور را زیاد می کند، ماه به شکل نقطه ای نورانی در می آید. این مثل عکس گرفتن از یک حباب لامپ است؛ که مثال بدی نیست.

 

پس چه باید کرد؟ بهترین کار گرفتن ماه کامل هنگام طلوع آن است. ماه وقتی در حالت کامل خود قرار دارد که در تعادل با خورشید است، یعنی ماه تقریبا در همان زمانی که خورشید در حال غروب است طلوع می کند. این حالت برای عکاسی عالیست است اگر قانون ساعت طلایی را بدانید.

نوردهی مناسب

نوردهی برای عکاسی از ماه می تواند کمی مشکل باشد. ابتدا با کمترین ایزویی که دروبینتان پشتیبانی می کند شروع کنید. سپس اگر دوربین شما نورسنجی نقطه ای دارد، از آن استفاده کنید. نقطه ای را هدف بگیرید که ماه را تا جایی که ممکن است بپوشاند تا اطلاعات دقیقی به دست بیاید.

 

اگر نورسنجی نقطه ای ندارید، جوری نوردهی کنید که انگار در روز عکاسی می کنید. ممکن است ماه به چشم شما اینقدرها نورانی نرسد ولی به یاد داشته باشید مغز و چشمان شما کار نوردهی و نورسنجی را خیلی بهتر از دوربین انجام می دهند.

 

اگر می خواهید بدون ثبت پیش زمینه از ماه عکاسی کنید، دیافراگمی حدود f/4 استفاده کنید در غیر این صورت اگر می خواهید چیزهای نزدیکتر را نیز ثبت کنید از f/11 یا f/16 استفاده کنید.

 

وقتی دیافراگم را تنظیم می کنید تا کل صحنه را به خوبی ثبت کند، ممکن است بفهمید به یک سه پایه نیاز دارید. با یک ایزوی پایین برای حذف نویزها و یک دیافراگم بسته برای عمق میدان زیاد و یک لنز زوم حداقل ۱۰۰ میلی متری، استفاده از یک سه پایه بسیار مطمئن تر است. اگرچه عکاسی از ماه با دوربینتان در دست در نور روز جواب خواهد داد (مثل دومین عکس این مقاله) ولی هر نور کمتر از نور کامل روز باید با سه پایه عکاسی شود.

 

زوم کنید

اغلب دوربین های ببین و بگیر برای عکاسی از ماه خوب نیستند چرا که برای این عکاسی زوم زیاد الزامی است. چشم انسان تقریبا برابر با یک لنز ۵۰mm با یک سنسور فول فریم است. تعداد زیادی از دوربین های ببین و بگیر خیلی کمتر از این، در حدود ۳۰mm، هستند. به این دلیل در بسیاری عکس ها ماه به نظر یک ذره نورانی می رسد.

 

بنابر این گفته ها برای عکاسی از ماه نیاز به زوم دارید. حداقل با لنز زوم ۱۰۰mm، یا اگر می توانید بیشتر، شروع کنید. لنزهایی مثل Canon 100-400mm L و Nikon 200-400mm برای این عکاسی خیلی کاربردی اند. لنزهایی که نزدیک تر می روند به شما کمک می کنند تا بخش بیشتری از فریم را پر کنید. عکس بالا با یک لنز ۳۰۰mm و دوربین فول فریم Canon 5D گرفته شده و سپس کراپ (بریده) شده است. توجه داشته باشید که ماه پس از چند عکس خسته کننده خواهد شد.

 

عناصر دیگر را بیاورید

اگر از ماه کامل عکس می گیرید، یا حتی یک هلال یا ماه نیمه، به عنوان چاشنی عناصر دیگر را به درون عکس بیاورید. عکاسی از ماه تنها، تاثیر گذار است ولی به دلیل شباهت همه ی عکس ها، پس چند عکس خسته کننده می شود. از ماه در حال طلوع بر روی سوژه های متفاوت عکاسی کنید؛ کوه ها، دریا، شهرها. از آن وقتی پشت شاخه های درخت مخفی شده است یا در شیشه ساختمانی بازتاب شده است عکاسی کنید.

 

از آن لذت ببرید!

از هر تجربه جدیدی در عکاسی لذت ببرید. با لنزهای مختلف و ساعات مختلف روز تمرین کنید. افراد و اشیا را به کار بگیرید. و اگر یک شب نتوانستید کاری بکنید، شما همچنان خوش شانسید! چرا که ماه هر شب منتظر است که شما به عکاسیش بیایید.

 

منبع: Lenzak

اگر به دنبال یک سری جادو برای عکس بعدی خود هستید، آموزش امروز به شما در این کار کمک خواهد کرد. با یک برنامه ریزی خلاقانه و یک پردازش ساده، ما یک جسم شناور در عکس خود ایجاد می کنیم که به نظر می رسد قوانین فیزیک را شکسته است.

طرح ریزی و هدایت خلاقانه

قبل از اینکه به سراغ گرفتن عکس شناور خود برویم بیایید ببینیم چگونه می توانیم این افکت را ایجاد کنیم. اگر فکر می کنید که این کار به جادوی هالیوود یا توانایی فوتوشاپ خارق العاده نیاز دارد، فکر می کنم از اینکه این کار چه قدر آسان انجام می شود شگفت زده می شوید.

برای ساخت یک عکس شناور، ما سوژه را در حالی که بر روی یک چهارپایه ایستاده است عکاسی می کنیم و سپس در فاز ویرایش، آنرا از صحنه حذف می کنیم. این یک روش ساده با نتیجه ای خیره کننده است.

این عکس دیگری است که در حین تولید این آموزش گرفته ایم. خورشید سایه ی خوبی را ایجاد کرده است که حس معلق بودن را افزایش می دهد. اگر چه افکت خاص است ولی کاری که در حین ساخت این عکس با آن مواجه می شوید، حتی برای تازه کاران نیز آسان است.

انتخاب زمان عکاسی

وقتی در حال برنامه ریزی برای این عکاسی بودیم می دانستیم که بهترین نتایج در یک روز آفتابی حاصل می گردد چون سایه ای از بدن سوژه بر زمین ایجاد می شود. این سایه جلوه ی شناور عکس و حس ارتفاع را بهبود می دهد. ما دو روز را برای این کار انتخاب کردیم و قطعا روز آفتابی نتایج بهتری ایجاد کرد.

این ها دو عکسی هستند که ما با ترکیب آنها عکسی شناور ایجاد خواهیم کرد. ما نیاز داریم عکسی را بدون سوژه و چهارپایه بگیریم، سپس آنها را به عکس دوم اضافه کرده و دوباره عکس بگیریم.

عکاسی

رسیدن به نتیجه، عکس شناور، یعنی گرفتن دو عکس، سپس ترکیب آنها در مرحله ویرایش. استفاده از سه پایه در این تکنیک ضروری است. دو تصویر باید به صورت کاملا درست هم راستا و هم تراز باشند. پردازش بسیار ساده است و با کمی برنامه ریزی می توانید دو عکس را در تنها در چند دقیقه بگیرید.

همان طور که گفتیم، شما همان ابتدا باید از یک سه پایه استفاده کنید. این بسیار آسان تر است و از هم راستا بودن عکس ها هنگام عکاسی مطمئن می شوید تا اینکه بخواهید در مرحله ویرایش، دو عکس را هم راستا کنید.

عکس سمت چپ، عکسی از محیط بدون سوژه یا چهارپایه است. ما این عکس را میگیریم تا بعدا در فوتوشاپ از آن استفاده کنیم! پیشنهاد می کنم ابتدا با سوژه تان تمرین کنید تا موقعیت مناسب آن را پیدا کنید و سپس آنرا از صحنه بیرون کنید.

اولین فریم، صحنه را ثبت می کند. ما بعدا روی چهارپایه را نقاشی و محو می کنیم و برای این کار به این عکس نیاز داریم.

بعد از گرفتن صحنه، بروید و سوژه را در محل قرار دهید. برای بیشتر عجیب شدن عکس، از سوژه بخواهید کار جالبی با بدن خود انجام دهد. حالت های نا متعادل و در حرکت سوژه می تواند توجه مخاطب را بیشتر جلب کند. ممکن است بخواهید که سوژه دستانش را باز کند و یکی از پاهایش را بالا تر از چهارپایه بگیرد.

در عکس دوم، سوژه را در حالی که بر روی چهارپایه ایستاده است، اضافه کرده ایم.

مراقب زاویه تان باشید

حالتی را در نظر بگیرید که روی زمین نشسته اید و کسی روی یک میز ایستاده باشد. شما نمی توانید پاهای او را به درستی ببینید. در اینجا نیز همین حالت وجود دارد.

برای جلوگیری از این مشکل، مطمئن شوید که دوربین از چهارپایه بالاتر باشد. شما می توانید سه پایه تان را برای مقایسه در کنار چهارپایه قرار دهید تا اگر نیاز دارید ارتفاع آنرا در حداقل اندازه ممکن تنظیم کنید.

با به کار گرفتن حداقل ارتفاع ممکن، شما در ارتفاع شخص اغراق می کنید گویی که در ارتفاع بیشتری شناور است. بر عکس اگر دوربین را در ارتفاع زیادی قرار دهید، اصلا نمی توانید این حالت را به وجود بیاورید که شخص در حالت شناوری قرار دارد.

دو عکس اخیر تمام چیزی است که ما برای ایجاد عکس شناورمان نیاز داریم.

ویرایش

این عالی بود اگر تمام فرآیند در دوربین انجام می شد ولی مقداری ویرایش برای درست کردن کارها نیاز است. آن سه پایه کلید موفقیت است. اگر همه کارها را درست انجام داده باشید تنها تفاوت دو عکس، سوژه و چهارپایه است.

اگر شما در فوتوشاپ حرفه ای هم نیستید، فاز ویرایش این آموزش به اندازه ای آسان است که بتوانید انجام دهید و به اطلاعات پایه نیاز ندارد. مفهومی که لازم است بدانید، سیستم لایه ای فوتوشاپ است. بسیاری از تازه کارها در مدیریت لایه ها سردرگم می شوند ولی ما برای این افکت فقط به دو لایه نیاز داریم. اگر شما نرم افزار دیگری بر اساس لایه ها دارید، قطعا می توانید از آن استفاده کنید.

اولین کاری که باید انجام دهید باز کردن هر دو عکس در فوتوشاپ است. بعد از باز کردن باید هر دو عکس را به یک فایل به عنوان دو لایه بیاورید. بیایید این کار را با هم انجام دهیم.

لازم است عکس دارای سوژه را در بالا قرار دهیم. عکس زیر نشان می دهد که چگونه باید لایه های خود را قرار دهید.

مطمئن شوید که عکس بدون سوژه شما، لایه پایین تر باشد و عکس همراه با سوژه در لایه ی بالایی. ما عکس صحنه را به عنوان بوم نقاشی خود می خواهیم. از اینکه هر دو عکس هم راستا هستند اطمینان حاصل کنید. خب حالا نوبت به حذف چهارپایه است.

استفاده از ماسک های لایه ای (layer mask) شبیه به باز کردن یک پنجره به لایه ی پایین تر است. در فوتوشاپ، من از covering facade استفاده می کنم تا این ویرایش آسان و بی مشکل انجام شود. برای اضافه کردن یک ماسک به منوی covering بروید و covering facade را انتخاب کنید. با این کار یک ماسک اضافه می شود. شما تغییری در عکس نمی بینید اما اگر به پنجره لایه ها نگاه کنید می بینید که یک مربع سفید کنار لایه قرار گرفته است.

در این عکس توجه شما به مربع سفیدی که کنار لایه قرار گرفته جلب شده است. تصویر تغییر نکرده است اما شما این مرحله را وقتی درست انجام داده اید که در پنجره لایه ها، مربع سفید در کنار لایه قرار گرفته باشد.

با لایه ماسک اضافه شده ما به راحتی می توانیم صندلی را حذف کنیم. استفاده از لایه ماسک تقریبا مثل باز کردن یک پنجره به لایه ی پایین تر است. در ادامه یک قلمو از جعبه ابزار انتخاب کنید و مطمئن شوید که با رنگ مشکی نقاشی می کنید.

شما می توانید سایز قلمو و سختی لبه های آن را تعیین کنید. این ممکن است خسته کننده باشد اما چون ما از لایه ماسک استفاده می کنیم هیچ اشتباهی همیشگی نیست. برای اصلاح اشتباه ها تنها کاری که باید انجام دهیم این است که رنگ سفید را انتخاب کنیم و اشتباهاتمان را درست کنیم.

بعد از ایجاد لایه ماسک، تنها کار باقی مانده در این آموزش، حذف چهارپایه است. ما از یک لایه ماسک سفید با یک قلمو مشکی برای نقاشی روی لایه بالایی استفاده می کنیم. با این کار لایه پس زمینه از میان آن نشان داده خواهد شد.

اگر قلمو شما لکه های سیاه بر روی عکس ایجاد می کند، شما اشتباها در حال کار بر روی لایه اصلی هستید نه ماسک آن. در پنجره لایه ها مطمئن شوید بر روی مربع سفید کلیک کرده اید و دوباره بر روی ماسک شروع به کار کنید. نگه داشتن لایه ی ماسک در حالت انتخاب و کار بر روی خود ماسک بسیار مهم است.

برخی عکاسان ادعا می کنند که پاک کردن چهارپایه از لایه ی بالایی بسیار آسان تر از استفاده از لایه ی ماسک است ولی من ترجیح می دهم از لایه ی ماسک استفاده کنم چرا که اگر اشتباهی رخ داده باشد اصلاح آن بسیار آسان تر است حتی اگر خیلی بعد متوجه آن اشتباه شویم. به این دلیل من به استفاده از لایه ی ماسک علاقه دارم.

عکس نهایی، سوژه ما را شناور نشان می دهد. خورشید سایه ای ایجاد کرده است که واقعا افکت را قوی تر کرده، با ایجاد فاصله بین سوژه و زمین حسی از عمق به تصویر داده است.

فقط در چند دقیقه، شما می توانید چهارپایه را محو کنید. ما دچار مشکلاتی جزئی شدیم چرا که سطح نرم چهارپایه ما باعث شد کفش های سوژه در صندلی فرو برود. و این پایین کفش را پوشاند. تکنیک هایی مثل این نیاز به تمرین و آزمایش های بسیاری دارند تا خوب از کار در آیند، مثلا برای رفع این مشکل باید از چهارپایه ای با سطح سخت استفاده کنید.

جمع بندی

این تکنیک ترکیبی است از عکاسی و ویرایش دقیق برای خلق جلوه ای که تخیل بینندگانتان را بر انگیزد. با برنامه ای دقیق و ویرایشی ساده می توانید به عکسی برسید که پیچیده به نظر می رسد.

منبع: Lenzak

در روزهای آغازین عکاسی، عکاس ها هیچ انتخابی به جز عکاسی سیاه و سفید نداشتند. سپس در سال ۱۹۳۶، «کوداکروم» (Kodachrome) عکاسی رنگی را به جهانیان هدیه کرد. ولی عکاسی سیاه و سفید منسوخ نشد و در عوض رونق گرفت. عکاسی سیاه و سفید جدید، در بهترین حالت، هنر تلقی می شود و بسیاری از عکاسان از آن به عنوان خالص ترین نوع عکاسی یاد می کنند. پس چرا عکاسی سیاه و سفید اینقدر تحسین برانگیز شده است؟ یکی از دلایل آن، این است که رنگ ها حواس را پرت می کنند. آنها توجه را از جلوه های بصری عکس دور می کنند؛ بافت ها، تضادها، اشکال، فرم ها و نور ها. یک عکاس سیاه و سفید باید بداند که چگونه همه این موارد را در عکس خود لحاظ کند تا عکسی به یاد ماندنی داشته باشد.

دلیل دیگر این است که عکاسی رنگی در حد متوسط آن بسیار فراگیر شده پس عکاسی سیاه و سفید می تواند تنوع ایجاد کند.

از دید هنرمندانه: عکاسی رنگی واقعیت را تشریح می کند. در حالی که عکاسی سیاه و سفید واقعیت را تفسیر می کند.

یاد بگیرید تک رنگ ببینید

کلید موفقیت در عکاسی سیاه و سفید، آموختن مشاهده جهان به صورت تک رنگ است. مهم است که یاد بگیرید همه ی سوژه ها برای عکاسی سیاه و سفید مناسب نیستند. البته نوع خاصی از عکس ها با تکیه بر رنگ ها موثر ترند. به طور مثال ایده ی «استیو مک کوری»، عکاس پرتره از دختران افغان، این است که رنگ های غنی، بخشی اصلی از یک تصویر قدرتمند اند.

عکاسان سیاه و سفید موفق این را متوجه شده اند و به دنبال سوژه هایی می گردند که در رنگ سیاه و سفید، خوب به نظر برسند.

هنگامی که سوژه ی خود را ارزیابی می کنید، سعی کنید تصوری از اینکه آن در حالت سیاه و سفید چگونه به نظر میرسد داشته باشید. نتیجه ی کاری که بعد از پردازش یا چاپ عکس با تکنیک های دلخواهتان (مثل اضافه کردن بافت یا تن) خواهید داشت را، پیش تجسم کنید. با تمرین، دیدتان بسیار دقیق خواهد شد.

یک ترفند خوب برای کاربران دوربین های DSLR عکاسی در فرمت RAW است (این برای عکاسی و ویرایش عکس های سیاه و سفید بهترین فرمت است). ولی در حالت عکاسی، سیاه و سفید را انتخاب کنید. عکس به شما سیاه و سفید نشان داده خواهد شد ولی تمام اطلاعات مربوط به رنگ ها را در فایل RAW خواهید داشت تا بتوانید بعدا ویرایش و تبدیل انجام دهید.

برای کمک به شما در یادگیری مشاهده به صورت تک رنگ، تمام مثال ها را در هر دو حالت رنگی و سیاه و سفید آورده ایم.

بافت

دیوار یک ساختمان قدیمی را تصور کنید، یا یک فلز زنگ زده، یا یک چوب فرسوده. هر چیز کهنه ای پر از بافت است و بافت ها در عکاسی سیاه و سفید عالی به نظر می رسند.

بافت تحت تاثیر وضعیت نور است. نور کم مایل، عموما در ساعات طلایی نزدیک به طلوع و غروب خورشید، باعث می شود بافت با وضوح بیشتری نمایان شود. نور ملایم یک روز ابری نیز می تواند بافت را نمایان تر کند، البته ممکن است به مقداری پردازش بعدی از جمله افزایش کنتراست برای بهتر شدن نیاز داشته باشد.

بدترین نور برای عکاسی از بافت، نور شدید ظهر است. صافی این نوع نور باعث پنهان شدن بافت می شود.

این عکس مجسمه بافت زیبایی دارد. نور بسیار ملایم است، پس من کنتراست تصویر را با استفاده از ابزار curves در فوتوشاپ افزایش داده ام تا بافت نمایان تر شود.

کنتراست طیفی

ما عادت داریم رنگی ببینیم. وقتی رنگ ها به سیاه و سفید تبدیل می شوند، آنها سایه هایی از خاکستری می شوند. رنگ های روشن، روشن می شوند و رنگ های تیره، تن های تیره را تشکیل می دهند. تفاوت بین این سایه ها را کنترسات طیفی می نامیم. عکاسان سیاه و سفید از کنتراست طیفی برای ایجاد عکس های خوب استفاده می کنند.

در عکس بالا، دری در شمال غربی آرژانتین، از کنتراست طیفی برای ایجاد صحنه ای دراماتیک استفاده شده است. طیف های روشن چارچوب در و نقاشی ها، عکسی تاثیر گذار ایجاد کرده اند.

شکل و فرم

شکل و فرم عناصر بصری بسیار مهمی هستند. هر سوژه ای هم شکل و هم فرم دارد. شکل یعنی سوژه در دو بعد چگونه به نظر می رسد. یک ضد نور (سیلوئت، silhouette)، مثل این عکس از شاخه های درخت مثالی است از شکل در یک عکس.

 

فرم چگونگی نمایش سوژه در سه بعد است. عکس ها دو بعدی هستند، و مثل نقاشان، عکاس ها با چالش نمایش سوژه های سه بعدی (سوژه هایشان) در دو بعد (عکس) مواجه اند.

عکاسی سیاه و سفید توجه را به سایه ها و خطوط منحنی می کشاند که فرم را تجسم می کنند. از نور پردازی برای نمایش سه بعدی سوژه هایتان استفاده کنید. نور مایل (نور تابیده شده از کنار) با معین کردن سایه ها فرم را نشان می دهد. نور روبرو یا از پشت آنرا مخفی می کند.

 

فرم بدنه این ماشین قدیمی با سایه ها و بازتاب ها درون بدنه فلزی آن معلوم شده است.

نورپردازی

لغت فوتوگرافی (کلمه انگلیسی، به معنای عکاسی) از لغتی یونانی بسیار قدیمی به معنای «نقاشی با نور» مشتق شده است. عکاسی، نور است و کیفیت نور، کیفیت عکس را معلوم می کند.

عکاسی سیاه و سفید به عکاس این آزادی را می دهد که در هر نوعی از شرایط نوری عکاسی کند. بهترین نور همچنان نور ضعیف خورشید هنگام طلوع یا غروب است. اما با عکاسی سیاه و سفید می توانید در طول نور روز یا شرایط نیمه ابری عکاسی کنید که شرایط سختی برای عکاسی رنگی محسوب می شوند.

راز کار مطمئن شدن از این است که شرایط نوری مناسب سوژه است. برای مثال، نور ظهر برای یک عکاسی معماری عالی است در حالی که برای عکاسی پرتره ضعیف است. یک روز ابری برای گرفتن عکس پرتره عالی است در حالی که برای عکاسی منظره ضعیف است.

این عکس پرتره در انتهای یک روز ابری گرفته شده است. نور ملایم بسیار در زیبایی و جذابیت تصویر نقش دارد.

سوژه های عکاسی سیاه و سفید

سوژه های خاصی برای عکاسی سیاه و سفید ایده آل هستند.

چهره

بدون رنگ، توجه بر روی چشم ها و صورت معطوف می شود و در مرحله بعد بافت لباس سوژه. عکس های سپیا (sepia، رنگ تیره قهوه ای مایل به قرمز)، مثل عکس زیر، بسیار جذاب هستند و اغلب توسط استودیو های عکاسی پرتره تجاری استفاده می شوند.

افراد مسن، با پوست فرسوده و چین دار، سوژه های عالی برای عکاسی سیاه و سفید هستند. عکس زیر از یک زن محلی مسن در بولیوی گرفته شده است. پوست و کلاه فرسوده او، یک کلاه خود پوشیده شده توسط فاتح اسپانیایی را یادآوری می کند که آنرا یک عکس پرتره همیشگی و تاثیر گذار کرده است.

هر دوی این عکس ها بیرون و در یک هوای ابری گرفته شده اند. این نوع نور برای عکاسی بسیار جذاب است. نور مستقیم سایه های خشن و زشتی بر روی صورت ایجاد می کند که باید از آن جلوگیری کرد.

منظره

عکاسی سیاه و سفید انتخاب موثری برای عکاسی منظره است و توجه را به شکل و فرم های اجزای درون منظره و کیفیت نور معطوف می کند.

این عکس، گرفته شده در فلات بولیوی، به یک سری از اشکال و مناطقی از طیف های تاریک و روشن محدود شده است.

معماری

شهرهای ما پر از بناهای جدید ساخته شده از فلز و شیشه هستند. به دنبال اشکالی که این ساختمان ها در مقابل آسمان ایجاد کرده اند بگردید.

ساختمان های قدیمی سطوح کهنه پر از بافت دارند. قلعه های قدیمی، کلیساهای جامع و دیگر کلیساها نیز سوژه هایی عالی هستند. عکس بالا در آکسفورد انگلستان گرفته شده است. دانشگاه «دیریمینگ اسپییرز» تا آسمان کشیده شده است.

سفر و عکاسی خیابانی

عکاسی سفر درباره ثبت خاطره و احساس مکانی است که از آن بازدید کرده اید. عکس های سیاه و سفید حالتی از بی زمانی دارند که برای سفر مناسب می باشند. این عکس، گرفته شده در آرژانتین، می توانست صد سال پیش گرفته شده باشد.

اشیاء بی جان

عکاسی سیاه و سفید برای هر نوع عکاسی از اشیاء بی جان مناسب است. بدون رنگ، تاکید بر شکل و فرم سوژه و کیفیت نورپردازی است.

این مجسمه های تزئیناتی در کلیسایی در گوآتمالا عکاسی شده اند. عکاسی سیاه و سفید بر روی شکل بال های آنها و بافت پس زمینه تاکید کرده است.

معرفی

آنسل آدامز

www.anseladams.com

شاید بهترین عکاس سیاه و سفید منظره در جهان باشد. آنسل آدامز به خاطر عکس های زیبایش از منظره های آمریکا به یاد مانده است. آدامز در فرآیند چاپ عکس های سیاه و سفید استاد بود. او پیشگام سیستم «زون» بود که این سیستم، روشی برای تحلیل نوردهی برای تولید چاپ های با کیفیت عکس های سیاه و سفید است.

 

منبع: Lenzak

رشد و شکوفایی هنر عکاسی تا حدود زیادی به مرگ مدیون است، البته نه صرفا به خاطر ترسیم صحنه جرائم خشونت بار یا سوانحی که در عصر صنعت گریبان بشر را گرفت، بلکه به واسطه عکس های بی صدایی که تسکین دل دوستان و خویشاوندان مردگان بود. در ادامه این مطلب قصد داریم به مقوله ای تحت عنوان «عکاسی پس از مرگ» یا عکاسی از مردگان بپردازیم که از اواسط قرن نوزدهم تا اوایل قرن بیستم میلادی رواج داشت و دستاورد آن را می شد روی شومینه بسیاری از خانه های آن دوران مشاهده کرد.

مورخان تخمین زده اند که در طول دهه ۱۸۴۰ میلادی و همزمان با شیوع وبا در بریتانیا و آمریکا، نرخ عکس برداری از مردگان نسبت به عکاسی از مراسم های ازدواج سه به یک بوده است. در آن زمان کارآموزان و عکاسان نوپا تازه یاد گرفته بودند تجهیزات سنگین و مواد شیمیایی محترقه مربوط به این کار را به منازل افراد متوفی حمل کنند و بعد از آنکه دست ها و پاهای بی جان آنها را در وضعیت طبیعی شان قرار می دادند و علائم بیماری را از روی صورت آنها می پوشاندند، تصویری نسبتا طبیعی را از بدن های بی جانشان ثبت می نمودند.

دوره ویکتوریا پر بود از مرگ و میر به دلایل و علل مختلف؛ انواع بیماری های واگیردار از دیفتری گرفته تا تیفوس و وبا سرتاسر قلمرو انگلستان را با خود درگیر کرده بود و ملکه این کشور نخستین فردی بود که پای مد را به مراسم های عزاداری مردمانش باز کرد.

البته به نظر می رسد که عکسبرداری از مردگان در آمریکا زودتر از انگلستان رواج یافته. در دهه ۱۸۴۰ و اوایل ۱۸۵۰ میلادی اولین و تنها عکسی که یک فرد می توانست داشته باشد همان عکس پس از مرگش بود که حدودا دو دلار (معادل با ۶۰ دلار امروز) برای بازماندگان آب می خورد. همانطور که تایید می کنید قیمت تقریبا بالا بوده و شهرهای آمریکا وسعت و امکانات امروز را نداشتند و به همین خاطر غالبا خانواده ها مجبور می شدند چند کیلومتری را برای رسیدن به اولین استودیوهای عکاسی طی کنند.

البته این تجربه جنبه های خوب هم برای بازماندگان یک مرده داشت؛ مردمی که در تمام طول عمرشان حتی از نزدیک دوربین و تجهیزات عکاسی را ندیده بودند به واسطه غم عزیز خود این شانس برایشان فراهم می شد.

چند دهه بعد، نشریه ای به نام «عکاس فیلادلفیا» مصاحبه ای با برخی از این عکاسان انجام داد و به نقل از آنها اینطور نوشت:

والدین در حالی که کودک بی جان خود را در آغوش داشتند به عکاسخانه مراجعه می کردند و با چهره ای محزون اما مملو از هیجان در حالی که فرزندشان هنوز نامی نداشت می پرسیدند: می توانید از این عکس بگیرید؟

تکنیک مورد استفاده

تقریبا تمامی عکس های گرفته شده از مردگان با استفاده از شیوه ای به نام دگرئوتیپ تهیه می شدند که به مدت ۱۵ سال (از ابتدای رایج شدن این شیوه عکاسی) اصلی ترین راهکار عکاسان به شمار می رفت. در این شیوه عکس روی یک سطح مسی تهیه می شد که بسیار صیقلی بود و شکلی شبیه به آینه پیدا کرده بود.

همانطور که در ابتدا اشاره کردیم این شیوه را می توان نخستین فرایند موفق عکاسی دانست که نامش را از روی مخترعش یعنی Louis Jacques Mandé Daguerre گرفته.

هر دگرئوتیپ عکسی یکتاست که روی یک صفحه فلزی نقره کاری شده تهیه می شد و برخلاف عکس های کاغذی نه تنها انعطاف پذیر نبود بلکه بسیار شکننده بود و وزن بالایی هم داشت. از آنجایی که این صفحات فلزی به شدت آسیب پذیر بودند اغلب دگرئوتیپ ها در محفظه های خاصی از جنس آبنوس و چرم نگهداری می شدند.

علت عکاسی از مردگان

بسیاری از عکس های گرفته شده بین دهه ۱۸۴۰ تا ۵۰ میلادی اجسادی را به تصویر می کشیدند که گویی در خواب به سر می برند. در واقع هدف این بود که مرگ آسان و آرام در نظر بیننده جلو کند یا حتی اینطور به نظر بیاید که مرده قصد خستگی در کردن از کار و زحمت روزانه اش را داشته.

اما در عین حال نیز عکاسان تلاش می کردند که به نوعی بیننده را فریب دهند و این تصور را در ذهنشان به وجود بیاورند که فرد خواب است نه مرده.

از سال ۱۸۵۱ میلادی دگرئوتیپ جای خود را به روش دیگری موسوم به صفحه تر کولودیون داد که عکاسی را ارزان تر، سریع تر و تجدیدپذیر کرد. به همین خاطر علاقه به گرفتن عکس مردگان نیز رو به فزونی نهاد. در این متد پوشش دهی به مواد عکاسی و نوردهی به آنها باید طی فرایندی سریع اتفاق می افتاد که حداکثر ۱۵ دقیقه به طول می انجامید. این روش عموما به شیوه خیس انجام می شود اما به خاطر هزینه های نوردهی امکان انجام آن به شکل خشک هم فراهم است.

در این روش عکاس با یک دست خود و از طریق ظرفی کلودیون را روی یک صفحه تمیز شیشه ای می ریخت و به صورت مستمر با دست دیگرش سطح مذکور را کج می کرد تا محلول به صورت یکنواخت روی آن پخش شود.

بعد از اتمام این کار و البته در حالی که پوشش هنوز کاملا خشک نشده (ظرف تنها چند ثانیه)، صفحه درون محلولی از نیترات نقره قرار داده می شد که پس از ترکیب شدن با یدید پتاسیم موجود در کلودیون یدید نقره را می ساخت که به نور حساس بود. در ادامه صفحه درون یک نگهدارنده و بعد داخل دوربین قرار داده می شد تا ضمن حفظ رطوبت فرایند نوردهی روی آن انجام شود و در واقع به همین خاطر است که از کلمه مرطوب در نام این فرایند استفاده می شود. بعد از اکسپوژر صفحه درون محلول پریگوالیک و اسیتیک اسید فرو برده می شد و در مرحله نهایی سولفور آهن روی آن ریخته می شد تا پالایش نهایی تصویر صورت بگیرد.

متحرک سازی مردگان

در دهه ۱۸۶۰ میلادی تلاش هایی برای متحرک سازی عکس مردگان انجام گرفت. برای مثال عکاسان اجساد را روی صندلی قرار می دادند و با قرار دادن کتاب در دستان آنها یا حرکت دادن صندلی طوری وانمود می کردند که فرد زنده است.

در یکی از عجیب ترین نمونه ها که به سال ۱۸۵۹ میلادی باز می گردد، پسر جوانی که مرده بود را روی یک صندلی نشاندند و در حالی که چشمانش باز نگه داشته شده بود خرگوشی را روی پای آن نشاندند.

در اواخر قرن نوزدهم میلادی تلاش ها برای زیباسازی مرگ از طریق دگرئوتیپ کم رنگ شد و با مجموعه ای از رویکردها (به خاطر تغییر نگرش اروپاییان و آمریکایی ها نسبت به دین) روبرو بودیم.

در برخی تصاویر مرگ در گذشتگان آرام به تصویر کشیده می شد که البته اینگونه تصاویر بیشتر به آمریکای لاتین، اروپای شرقی و طبقه کارگر مربوط می گردید. شاید تصور این بود که این گروه ها از جایگاه بهتری نزد پروردگار برخوردارند.

در مقابل اما سفیدپوستان طبقه متوسط شروع به گرفتن عکس خود در حین عزاداری برای از دست رفتگانشان کردند در حالی که هیچ مرده ای در آن تصاویر حضور نداشت. زنان غالبا افرادی بودند که به گرفتن این دست تصاویر آن هم در لباس سیاه علاقه نشان میدادند و معمولا یا مشغول پاک کردن چهره شان با دستمال های گلدوزی شده بودند یا اینکه پشت به دوربین عکس می گرفتند.

گاهی هم برای آنکه یاد متوفی زنده نگه داشته شود بازماندگان در کنار جسد می نشستند یا می ایستادند و عکس می گرفتند.

از اوایل دهه ۱۹۸۰ میلادی عکاسی پس از مرگ شکل دیگری به خود گرفت و دیگر در هیچکدام از تصاویر جسد به زنده بودن وانمود نمی کرد؛ در واقع این بار صرفا مرگ به تصویر کشیده می شد که نمادش تابوت و قبرستان و جمعیت بدرقه کننده جسد بودند. این عکس ها روی کارت پستال ها چاپ می شدند و برای دوستان و خویشاوندانی که امکان حضور در مراسم را نداشته اند ارسال می شدند. و به این ترتیب بود که عکاسی پس از مرگ از سنتی تقریبا مقدس به یک رسم و اجبار اجتماعی بدل شد. البته باید اشاره کنیم که مهر پستچی یا دیگر شرایط محیطی بعضا بخش هایی از این تصاویر را مخدوش می کرد اما دست آخر آنها که نتوانسته بودند در چنین مراسم هایی شرکت کنند می توانستند به لطف این عکس ها خود را در آنها تصور نمایند.

خوشبختانه در اواسط دهه ۱۹۲۰ میلادی کداک با ابداع شیوه عکاسی فوری این رسم را دستخوش تغییری همیشگی کرد، هرچند که ترس از مرگ باز هم در زیر پوست این نوع عکاسی احساس می شد.

 

منبع: Digiato

دیافراگم، سرعت شاتر، میزان نور دهی و عمق میدان از جمله اصطلاحاتی به شمار می روند که ممکن است پیش از این نیز در رابطه با اصول اولیه عکاسی شنیده باشید. اما واقعاً این اصطلاحات در عکاسی به چه معنا هستند؟ تأثیر آن ها در تصاویری که با دوربین ثبت می کنید چیست؟ اگر تازه وارد هستید، باید گفت که برای شروع نیاز است تا راهنماهای اولیه و مقالات مختلف را مطالعه نمایید.

اما باید قبول کرد که انجام این کار به تنهایی تأثیر معجزه آسایی روی مهارت عکاسی شما ندارد. به عبارت بهتر عکاسی جزو مهارت هایی است که خود شما باید آن را به صورت تجربی به دست آورید و مانند هر مهارت دیگری نیاز دارید تا مفاهیم اولیه و تکنیک ها را به خوبی فرا گیرید. در ادامه قصد معرفی وبسایت هایی را داریم که برای یادگیری اصول اولیه عکاسی و بهبود مهارت های کار با دوربین مفید هستند.

این وبسایت ها و مراجع آموزشی اصول اولیه عکاسی را به شیوه آموزش تعاملی به شما می آموزند. در ادامه دوره های مختلفی را در این وبسایت ها مشاهده خواهید کرد که با دنبال کردن آن ها می توانید مهارت های عکسای خود را بهبود ببخشید. تا پایان با ما همراه باشید.

1- Photography Mapped (وب): آشنایی با المان های اصلی یک دوربین

Photography Mapped جزو ابزارهای غیر معمول اما مؤثر است. این اپلیکیشن تعاملی تحت وب با استفاده از تصویر وکتور هلیکوپتری در مقابل یک ساختمان، اصول اولیه یک دوربین را به شما آموزش می دهد.

با استفاده از این ابزار قادر هستید 5 ویژگی نور، دیافراگم، سرعت شاتر، سنسور و میزان نور دهی را به صورت دلخواه تنظیم نمایید. هنگام تغییر هر گزینه، نتیجتاً نوع تصویر نیز تغییر خواهد کرد. درست در زیر هر قابلیت، توضیحاتی از تأثیر تغییراتی که روی دستگاه خود اعمال می کنید به شما نمایش داده می شود.

به عنوان مثال طولانی تر کردن مدت زمان باز بودن شاتر سبب تار دیده شدن تصویر ثبت شده می شود. میزان نوردهی نیز با استفاده از مقادیر دیگر به عنوان یک مقیاس عمل می کند. سعی کنید با تغییر دادن این گزینه ها به رابطه متقابل این عناصر با یکدیگر پی ببرید. چنین اقدامی به درک بهتر شما از اصول اولیه عکاسی کمک شایانی می نماید.

2- Photoskop (وب): راهنمای تعاملی دوربین های DSLR

Photoskop مانند یک نسخه جلا خورده از وبسایت Photography Mapped است. این منبع از تصاویر واقعی استفاده می کند، تغییرات را به صورت هم زمان نشان می دهد و در پی آن به توضیح موارد بیشتری در رابطه با عکاسی می پردازد.

به عبارت ساده تر می توان گفت که در Photoskop همه چیز کمی فنی تر به کاربر گفته می شود. به عنوان مثال هنگامی که گزینه دیافراگم را تغییر می دهید، همزمان جزئیات عناصری که همراه با آن تغییر می کنند نیز به شما نمایش داده می شود. با استفاده از این وبسایت مفاهیم مختلفی مانند مدت زمان در معرض نور قرار گرفتن، حساسیت ISO، فاصله کانونی و… را خواهید فهمید.

Photoskop در نمایش تعاملی تغییرات صورت گرفته بسیار عالی عمل می کند. وبسایت فوق قادر است موضوعات پیچیده hd مانند تعادل رنگ سفید را به همراه تأثیراتی که روی تصاویر ایجاد می کند به صورت لحظه ای به کاربر نشان دهد. این منبع به جای ویدیو از ادوبی فلش پشتیبانی می نماید و قادر هستید هر زمان که بخواهید آن را به جلو یا عقب ببرید.

در پایان نیز با استفاده از وبسایت Photoskop مطمئناً برای استفاده از دوربین DSLR و یا کامپکت خود آماده تر خواهید شد.

3- Reddit PhotoClass (وب): دانش علمی به جای استفاده از شیوه های تئوری

همان طور که می دانید Reddit بزرگ ترین انجمن همه منظوره در اینترنت به شمار می رود. به عبارت دیگر در کنار مطالب سرگرم کننده و خنده دار، می توانید با دنبال کردن مباحث تخصصی آن ها را فرا بگیرید. به عنوان مثال این وبسایت دارای کلاس عکاسی بسیار خوبی است.

در ماه اوت سال 2010، Alex Buisse که در حوزه عکاسی تخصص داشت 30 درس متنوع با موضوعیت راهنمای یادگیری اصول اولیه عکاسی را با استفاده از این بستر روی اینترنت قرار داد. ایده کلی نیز به شرح زیر بود:

فرض کنیم هیچ دانش قبلی وجود ندارد و به جای تعاریف نظری، روی مباحث عملی متمرکز شویم.

در حال حاضر این مبحث وبسایت مختص به خود را دارد و دسترسی به آن برای هر کسی رایگان است. این منبع با روش های مختلفی که درون خود جای داده، به یادگیری اصول اولیه و بهبود مهارت های کار با دوربین بسیار کمک می کند. در همین رابطه هر ساله کلاس های محبوبی در زیر گروه ردیت شکل می گیرد.

اگر قادر به شرکت در این کلاس ها نیستید، پس باید گفت که ردیت راه های دیگری را نیز برای بهبود مهارت های کاربران در عکاسی تدارک دیده است.

4- Smartphone Photography 101(وب): راهنمایی برای هر تلفن هوشمند

بهترین دوربین، وسیله ای است که همیشه همراه شما باشد. امروزه می توان در رابطه با اسمارت فون ها نیز چنین چیزی گفت. اگر تکنیک ها، ترفندها و اپلیکیشن های مناسب را در دستور کار خود قرار دهید، توسط تلفن های هوشمند نیز قادر به ثبت تصاویر بزرگ و با کیفیتی هستید.

Photography Concentrate دقیق ترین آموزش های عکاسی با تلفن های همراه را که تاکنون دیده اید، به صورت آنلاین منتشر کرده است. در واقع این منبع شامل هر چیزی که به آن نیاز دارید می شود؛ از انتخاب یک اسمارت فون مناسب گرفته تا اپلیکیشن های مناسب ویرایش، به اشتراک گذاری و چاپ تصاویر.

مهم ترین بخش این دوره آنلاین به آموزش ترکیب بندی تصاویر تمرکز دارد. دوربین تلفن هوشمند شما در مقایسه با یک دوربین عکاسی DSLR دارای محدودیت هایی است. اما باید بدانید که ابزار در 90 درصد اوقات مشکل اصلی تصاویر نیستند. چیزی که شما باید یاد بگیرید نحوه صحیح درست کردن تصاویر و اجتناب از برخی جزئیات در هر فریم است.

5- Digital Photography Exposed (وب): شرکت در دوره های هاروارد به صورت رایگان

درست شنیدید؛ با استفاده از وبسایت بالا قادر هستید کلیه دوره های عکاسی تدریس شده در دانشگاه هاروارد را به رایگان دریافت نمایید. Dan Armendariz که یک دانشمند علوم رایانه و عکاس است، دوره Exposing Digital Photography را به صورت آنلاین و به رایگان روی اینترنت منتشر کرده است.

از طریق سرویس یوتوب نیز می توانید به این محتوا دسترسی داشته باشید.

از نظر ما پیش از مراجعه به یوتوب، از طریق لینک بالا به صفحه مربوط به این دوره بروید. در آن جا به خوبی با مواردی که این دوره شامل آن ها می شود آشنا خواهید شد. این کلاس هنر عکاسی، اصول علمی و تکنیک های آن را مورد بررسی قرار داده است. در نهایت نیز این منبع استفاده صحیح از نرم افزارهای عکاسی مانند فتوشاپ و لایت روم را به دانشجویان آموزش می دهد.

همچنین از طریق آن قادر هستید سخنرانی ها و اسلایدهای همراه آن را نیز در صورت نیاز مشاهده کنید. این موارد فنی تر و و وقت گیرتر از آموزش ذکر شده در بالا هستند، اما اگر می خواهید دانش خود را در این زمینه کامل کنید موارد بسیار مناسبی به شمار می روند.

 

 

منبع: Digiato